Cando o público infantil asiste a un acto e leva consigo ás súas bonecas e bonecos para que disfruten tamén dos contos... que podo dicir? é do máis fermoso que teño visto.
Non é a primeira vez que me ocorre, chegan sorrindo e cos seus amigos no colo, axúdoos a sentar (ás veces nin chegan aos asentos, como nesta ocasión), acomódanse e dispoñen ás bonecas nun sitio privilexiado e tamén sentadas para que escoiten os contos.
Cando vexo eses comportamentos e xenerosidade ao compartir, eu non podo máis que sentir unha grande tenrura. Grazas ás nenas e nenos de Meaño, escoitaron os contos con moita atención e participaron moi activamente, portáronse moi ben e... os bonecos tamén.
Ningún comentario:
Publicar un comentario